HE who is meek and contented, he who has an equal vision, whose
mind is filled with the fullness of acceptance and of rest;
He who has seen His and touched His, he is freed from all fear and trouble.
To him the perpetual thought of God is like sandal paste smeared on the body, to
him nothing else is delight:
His work and his rest are filled with music: he sheds abroad the radiance of
love.
Kabir says: "Touch His feet, who is one and indivisible, immutable, and
peaceful; who fills all vessels to the brim with joy, and whose form is love."
قناعت چي يې وي برخه
قناعت چي يې په برخه وي ختلى
چي جهان يې په يوه نظر كتلى
چي ې زړه ډك له رضا او له قراره
او قسمت يې د نصيب په زړه منلى
له هر ډار او له كړاو څخه آزاد وي
چي يې ده ته لاس وروړى يا ليدلى
چي تل فكر د خداى داسي ورسره وي
لكه وي بدن په شاتو كي لړلى
د هغه لپاره بله خوښي نسته
نه په زړه كي بل ارمان يې وي راغلى
خوځېده آرام يې ډك له يوه سازه
نور د ميني يې بهر ته وي شيندلى
كبير وايي ځه هغه ته پر سجده سه
چي واحد ثابت آرام دى اوسېدلى
ډكوي لوښي تر څنډي له خوښيه
او وجود يې دى له ميني هستېدلى.
GO thou to the company of the good, where the Beloved One has
His dwelling place:
Take all thy thoughts and love and instruction from thence.
Let that assembly be burnt to ashes where His Name is not spoken!
Tell me, how couldst thou hold a wedding-feast, if the bridegroom himself were
not there?
Waver no more, think only of the Beloved;
Set not thy heart on the worship of other gods, there is no worth in the worship
of other masters.
Kabir deliberates and says: "Thus thou shalt never find the Beloved!"
د نېكانو سره مل سه
ځه په ډله د نېكيو كي روان سه
چي محبوب پكښي نيولى ځانته كور دى
هم معلومي كړه د عقل ځانته لاري
هم ترې واخله چي باقي د ميني شور دى
هغه ډله دي لمبو كي ايرې كېږئ
چي به نوم د محبوب نه پكښي يادېږي
راته ووايه چي زوم پخپله نه وي
د واده جشن به څرنګه جوړېږي
چي بدله نه كړې لاره او نيتونه
د محبوب يوازي بويه تلاښونه
زړه كي ځاى نه كړې سجدې چي د خدايانو
طاعت نه ارزي د نورو بادارانو
كبير وايي خبرومه دي له حاله
پر دې لار نه ځې جانان ته تر وصاله.
THE jewel is lost in the mud, and all are seeking for it;
Some look for it in the east, and some in the west; some in the water and some
amongst stones.
But the servant Kabir has appraised it at its true value, and has wrapped it
with care in the end of the mantle of his heart.
ورك غمى
غمى ورك دى او په خټو كي لوېدلى
په تلاښ يې ټول مخلوق دى راوتلى
څوك مشرق څوك په مغرب كي پسي ګرځي
چا اوبو ته چا پر كاڼو مخ نيولى
خو كبير يې په اصلي ارزښت خبر دى
پټ د زړه په بوخچه ګۍ كي يې ساتلى.
THE palanquin came to take me away to my husband's home, and it
sent through my heart a thrill of joy;
But the bearers have brought me into the lonely forest, where I have no one of
my own.
O bearers, I entreat you by your feet, wait but a moment longer: let me go back
to my kinsmen and friends, and take my leave of them.
The servant Kabir sings: "O Sadhu! finish your buying and selling, have done
with your good and your bad: for there are no markets and no shops in the land
to which you go."
نابلده ځاى ته راغلم
ډولۍ راغله د مېړه كور ته وړل كېږم
له خوښيه په جامو نه ځايېږم
مزدورانو (كهارانو1) د ځنګله مابين ته يووړم
يك تنها يمه په لاره نه پوهېږم
كهارانو دا يوه شېبه خو تم سئ
درته عذر كوم پښو ته مو درلوېږم
يو ځل ځمه تر دوستانو تر خپلوانو
هغوى وينمه له ټولو رخصتېږم
كبير وايي په سندرو كي زاهده
رانيول او خرڅلاو پرېږده د مالونو
څه لګيا يې له سهاره تر ماښامه
په تللو د ښو بدو عملونو
ځكه ته داسي نړۍ ته ورروان يې
نه درك سته د بازار نه دوكانونو.
O BROTHER! when I was forgetful, my true Guru showed me the Way.
Then I left off all rites and ceremonies, I bathed no more in the holy water:
Then I learned that it was I alone who was mad, and the whole world beside me
was sane; and I had disturbed these wise people.
From that time forth I knew no more how to roll in the dust in obeisance:
I do not ring the temple bell:
I do not set the idol on its throne:
I do not worship the image with flowers.
It is not the austerities that mortify the flesh which are pleasing to the Lord,
When you leave off your clothes and kill your senses, you do not please the
Lord:
The man who is kind and who practices righteousness, who remains passive amidst
the affairs of the world, who considers all creatures on earth as his own self,
He attains the Immortal Being, the true God is ever with him.
Kabir says: "He attains the true Name whose words are pure, and who is free from
pride and conceit."
وروڼو كله چي زه ورك وم
وروڼو زما څخه وې وركي ټولي لاري ګودرونه
حقيقي مرشد مي راغى ده خبر كړم له ژوندونه
رانه پاته سولې چاري د سجدو د طاعتونو
راته نور مقدس نه وه په سندونو كي غسلونه
وروسته پوه سوم په جهان كي لېونى يوازي زه وم
نور دا ټول خلك خوښيار دي او سالم يې دي مغزونه
له هغه وخته بيا نه يم په ايرو كي رغړېدلى
نه مي بيا دي ننګولي زنګولي معبدونه
نه بتانو ته سجدې كړم نه پر تخت يې كښېنومه
نه د خټو خداى منمه نه وروړم ورته ګلونه
نه د ځان په كړولو خداى له چا خوشاله كېږي
نه له چا غواړي چي لوڅ سي او يا ووژني فكرونه
هغه څوك چي مهربان دى چي صادق پر لاري سم دى
په نړۍ كي چي يې سم دي پر ريشتيا باندي كارونه
چي پر مځكه باندي ګرځي هغه ټول لكه ځان بولي
دا رسېږي ستر خالق ته چي يې نه وژني مرګونه
كبير وايي دا رسېږي هغه لوى ريښتوني نوم ته
چي كلام يې مقدس دى نه غرور سته نه مكرونه.
O SADHU! the simple union is the best. Since the day when I met
with my Lord, there has been no end to the sport of our love.
I shut not my eyes, I close not my ears, I do not mortify my body;
I see with eyes open and smile, and behold His beauty everywhere:
I utter His Name, and whatever I see, it reminds me of Him; whatever I do., it
becomes His worship.
The rising and the setting are one to me; all contradictions are solved.
Wherever I go, I move round Him,
All I achieve is His service:
When I lie down, I lie prostrate at His feet.
He is the only adorable one to me: I have none other.
My tongue has left off impure words, it sings His glory day and night.
Whether I rise or sit down, I can never forget Him; for the rhythm of His music
beats in my ears.
Kabir says: "My heart is frenzied, and I disclose in my soul what is hidden. I
am immersed in that one great bliss which transcends all pleasure and pain."
ما ته هر څه يو دي
له خالق سره وحدت كه دي په سر دى
نو ساده وحدت له هر څه نه بهتر دى
شيخه ما چي له لومړۍ ورځي ليدلى
غرق په مينه كي زړګى مي د دلبر دى
نه مي سترګي له ليدو څخه تړمه
نه مي غوږ له اورېدلو بندومه
نه وجود له رياضته كړومه
نه مي عمر په خلوت كي تېرومه
په خندا په خلاصو سترګو راښكارېږي
په هر ځاى كي يې ښكلا ده چي ځلېږي
زما پر ژبه د ده نوم دى چي څرخېږي
چي هر څه ګورمه دى راته يادېږي
كه كښېنم كه پورته كېږم دواړه يو دي
له هر كاره مي د ده سجدې جوړېږي
چي هر چېرته ځم پر ده طواف كومه
د ژوند هر معمى راته حلېږي
زما له ژبي هېر دي ټول د غير نومونه
شپه او ورځ يې د عظمت وايي سردونه
نه په ناسته نه ولاړه مي هېرېږي
دا يو ساز دى چي غوږو كي مي ږغېږي
كبير وايي شور د ميني درښيمه
په سينه كي پټ اِسرار ښكاره كومه
زه د داسي ميني اور يم سوځولى
چي نه غم او نه خوښۍ يم پېژندلى.
چي پرېوزم تل د ده په پښو كي پروت يم
ژوند مي ټول د ده خدمت دى رارسېږي
دا يو ذات دى چي په ژوند كي يې ستايمه
دا يو نوم دى چي پر ژبه يې لرمه
زما له ژبي هېر دي ټول د غير نومونه
شپه او ورځ يې د عظمت وايي سردونه
نه په ناسته نه ولاړه مي هېرېږي
دا يو ساز دى چي غوږو كي مي ږغېږي
كبير وايي شور د ميني درښيمه
په سينه كي پټ اِسرار ښكاره كومه
زه د داسي ميني اور يم سوځولى
چي نه غم او نه خوښۍ يم پېژندلى.
THE moon shines in my body, but my blind eyes cannot see it:
The moon is within me, and so is the sun.
The unstruk drum of Eternity is sounded within me; but my deaf ears cannot hear
it.
So long as man clamours for the I and the Mine, his works are as naught:
When all love of the I and the Mine is dead, then the work of the Lord is done.
For work has no other aim than the getting of knowledge:
When that comes, then work is put away.
The flower blooms for the fruit: when the fruit comes, the flower withers.
The musk is in the deer, but it seeks it not within itself: it wanders in quest
of grass.
جهان زموږ په وجود كي دى
سپوږمۍ ما ته ده راغلې په وجود كي مي ځلېږي
خو زما سترګي چي ړندې دي هغه نه ورته ښكارېږي
په وجود كي مي سپوږمۍ ده لمر مي ګډ دى په رګونو
نه مي ويني په خبري نه يې څرك راڅرګندېږي
د بقا ډول مي ږغېږي بې آوازه په كوګل كي
خو غوږونه مي كاڼه دي ږغ يې نه باندي بېلېږي
چي د زه او زما نارې وي د انسان سره ملګري
چي د ژوند يې څه عمل دى ټول په هيڅ كي شمېرل كېږي
چي د زه او زما له ميني د انسان زړونه خالي سي
چي په ژوند كي يې عمل دى له خالقه حسابېږي
د عمل مقصد پوهي ده بل هدف ورسره نسته
او چي پوهه لاسته راسي عمل سمدستي ختمېږي
د مېوې په خاطر راسي رنګ په رنګ ښايسته ګلونه
چي مېوه مخ راڅرګند كړي ګلان مړاوي سي وچېږي
د هوسۍ دننه مشك دي هوسۍ نه ورپسي ګرځي
د وښو په تلاښ وزي په دښتونو كي څرېږي.
IN the beginning was He alone, sufficient unto Himself: the
formless, and unconditioned Being.
Then was there neither beginning, middle, nor end;
Then were no eyes, no darkness, no light;
Then were no ground, air, nor sky; no fire, water, nor earth; no rivers like the
Ganges and the Jumna, no seas, oceans, and waves.
Then was neither vice nor virtue; scriptures there were no, as the Vedas and
Puranas, nor as the Koran.
Kabir ponders in his mind and says, "Then was there no activity: the Supreme
Being remained merged in the unknown depths of His own self."
The Guru neither eats nor drinks, neither lives nor dies:
Neither has He form, line, colour, nor vesture.
He who has neither caste nor clan nor anything else-how may I describe His
glory?
He has neither form nor formlessness,
He has no name,
He has neither colour nor colourlessness,
He has no dwelling-place.
هم يوازي هم كافي وو
له آغازه هم يوازي هم پوره له خپله ځان وو
هم بې شكله هم بې رنګه هم مطلق هغه يزدان وو
نه آغاز وو، نه مابين وو، نه انجام چا پېژندلى
نه وې سترګي نه تياره وه او نه نور وو ځلېدلى
هغه وخت چي مځكه نه وه نه هوا نه اسمانونه
نه اوبه وې او نه خاوري او نه بل چېرته اورونه
نه ګنګا وو نه جمنا وو نه روان وه لوى سيندونه
نه درياب نه سمندر وو نه څپې نه يې موجونه
نه د خير او شر درك وو نه موجود وه كتابونه
نه ويدا وو نه قرآن وو نه قديم زاړه متنونه
كبير وايي هغه وخت چي د عمل نه وې خبري
ستر وجود په ځان كي ډوب وو ناپايانه يې ژوري
نه خوړل كړي نه چښل كړي نه ژوندون كړى نه مړ كېږي
نه لباس لري نه شكل نه يې رنګ چا ته ښكارېږي
نه مقام نه طايفه يې، نه يې نوم چا ته عيان دى
دا بې شكله بلاكيفه څه بيان كړم څه يې شان دى
نه يې رنګ چا ته معلوم دى نه بې رنګه په هيڅ آن دى
په هيڅ ځاى كي نه اوسېږي بې وطنه لامكان دى.
