لوی اختر او مقدس مقامونه
د عشراتو خَمسَه وو ( يعني د پنځو لسيزو ) بيان :
بسمه تعالی !
محترمو مسلمانانو ! پنځه داسي لسيزونه دي چي له جملې د پيغمبرانو څخه پنځه پيغمبران
الله پاک په هغو لسيزو سره خاص کړيدي ، چي تفصيل يې په لاندي شرحه دئ :
اول (۱ ) : د حضرت آدم ( عليه السلام ) لسيز ، کله چي الله ( جل جلاله ) حضرت حوآء
(رضي الله عنها) د حضرت آدم ع د چپه طرف له قصيري او کوتاه پوښتۍ څخه پيدا کړه په
داسي حال کښي چي دَی مبارک بيده ؤ ، او بيا دَی مبارک له خوب څخه رابيداره سو نو يې
حضرت حوآء (رض) په داسي حال کښي وليدله چي دده په حضور کښي ناسته وه ، بيا يې ودې
ته وويل چي ته د چا لپاره يې ؟ دې مبارکي ورته وويل چي زه ستا لپاره يم !
نو حضرت آدم ع ددې اراده وکړه چي مسه يې کړي ، نو له الــهي لوري وده ته وويل سول
چي تر هغه پوري به حوآء نه مسه کوې چي ودې ته ددې مَهر او وروَل ورکوي ، نو آدم ع
وويل :
الهي و مَـــــا مَــــــهرُهَــــــا ؟
يعني اې الله ! مَهر ددې کوم شئ دئ ؟
الله پاک ورته وفرمايل :
هوَ أنْ تُــــصَلــــي عَلی نَبيـــــي اخيرالزمان عَشراً ، فذالک مَهرُهــا .
يعني مهر ددې دادئ چي د اخيري زمانې پر نبي باندي ( يعني چي حضرت محمــــد [صلی
الله عليه وسلم ] دئ ) لس کَرَته درود ووايې ، نو دا وروَل دئ ددې .
دغه لس درودونه د حضرت آدم ع لسيز بلل کيږي .
دوهم (۲ ) :د حضرت إبراهيم ( عليه السلام ) لسيز دئ ، ودغه لسيز ته الله پاک په دې
مبارک آيت کښي کښي اشاره کړېده :
و إذابتلی إبــراهيمَ ربّه بِکــلِماتٍ فأتمَّهُـــنَّ .
يعني او در ياد کړه اې رسوله هغه وخت چي ازمايښت وکړ د إبراهيم رب دده په يو څو
کلمو سره ، بيا پوره کړې ده دغه کلمې ( يعني عَملي يې کړې ) .
له دغو کلمو څخه مراد لَس خويونه دي چي الله پاک ابراهيم ع په هغو سره مأمور کړئ ؤ
، چي پنځه له هغو څخه په سر کښي دي چي هغه :
۱ پر ککرۍ باندي سم په نيمايي يوه او بل طرف ته د سر د وريښتانو جلاکول
۲ دبريتو کوچني کول او لنډول
۳ مسواک وهل
۴ـ ۵ په خوله او په پزه اوبه رغړول دي .
او پنځه له هغوۍ څخه په نور بدن کښي دي ، چي هغه :
۱د نوکانو پرېکول
۲د بغلو او تخرګو ويښتان کښل
۳ ځان سنتول
۴ـ ۵ حلق العانة او خلالول د ګوتو دي .
ودغو لسو خصلتو ته د حضرت إبراهيم ع لسيز ويل کيږي .
دريم ( ۳ ) :د حضرت شُعَيب ( عليه السلام ) لسيز ؤ ، په دغه لسيز کښي دوه قوله دي :
يو قول دادئ چي دغه لسيز عبارت دئ له هغو لسو کالو څخه چي په هغوۍ کښي حضرت موسی ع
د حضرت شعيب ع مزدوري او شپوني وکړه .
او بل قول دادئ چي دا لسيز عبارت دئ له هغو لسو کالو څخه چي شعيب ع هغه و الله ( جل
جلاله) ته په ژړا تير کړل او د سترګو ديد يې پکښي ختم سو ، چي بيا بيرته الله پاک د
سترګو ديد او غټ کرامتونه وروبخښل .
څلرم ( ۴ ) :د حضرت موسی ( عليه السلام ) لسيز دئ ، چي په دغه مبارک آيت کښي يې ذکر
راغلئ دئ :
( وَ واعدنا موسی ثلاثينَ ليلةً و أتممنا ها بِعَشرٍ ) .
تفصيل ددې په مختصر ډول سره دادئ چي الله پاک و حضرت موسی ع ته وفرمايل چي ته به د
طور غره ته راځې او دلته به ديرش ۳۰ ورځي تيروې او هره ورځ به روژه نيسې ، بيا به
زه خپل کتاب چي تورات دئ و تاته درکوم .
نو حضرت موسی ع د لوۍ أختر مياشت و کوه طور ته ورسوله او هلته يې مکمله مياشت روژه
ونيوله ، وروسته موسی ع ته د خپلي مبارکي خولې بوۍ متغير او بدل معلوم سو ، نو يې د
زيتون يوه ټوټه په خوله کښي کيښودله ، په دې وخت کښي الله ( جل جلاله ) ورته
وفرمايل چي اې موسی ايا ته عالِم نه وې په دې چي د روژه دار د خولې بوۍ ځما په نزد
د مشکو تر بوۍ ډير خوشبويه دئ ، نو په سبب ددې يې وده مبارک ته أمر وکړ چي لَس ورځي
به نوري روژه نيسې ، دغه لس ورځي نو د حضرت موسی ع لسيز بلل کيږي .
پنځم ( ۵ ) : د حضرت محـــــمـــد ( صلی الله عليه وآله وسلم ) لسيز دئ ، چي هغه
عبارت دئ له دغو ړومبنيو لسو ورځو څخه د لوۍ أختر د مياشتي .
( کذا قال غوث الأعظم الشيخ عبدالقادر الجيلاني رح في الغنيه ) . والسلام ومن الله
التوفيق .
